Tα δυτικά μέσα ενημέρωσης αλλάζουν τον τόνο τους για την Ουκρανία

Καθώς οι κυρώσεις αποτυγχάνουν και η Ρωσία προχωρά και κερδίζει τον οικονομικό πόλεμο.

Του Nebojsa Malic

Παρόλο που η συλλογική Δύση συνεχίζει να επιμένει – ενάντια σε κάθε παρατηρήσιμη πραγματικότητα – ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία πηγαίνει καλά για το Κίεβο, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης γίνονται όλο και πιο ανήσυχα με την κατάσταση στο οικονομικό μέτωπο. Όλο και περισσότεροι παρατηρητές παραδέχονται ότι τα εμπάργκο που επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους δεν συνθλίβουν τη ρωσική οικονομία, όπως είχε αρχικά προβλεφθεί, αλλά μάλλον τη δική τους.

Εν τω μεταξύ, μεγάλα έντυπα έχουν αρχίσει να αναφέρουν την πραγματική κατάσταση στην πρώτη γραμμή, αντί να παραθέτουν άκριτα μύθους όπως το «Ghost of Kiev» ή το «Snake Island 13» που διαδόθηκε από το γραφείο του Volodymyr Zelensky, όπως έκαναν νωρίς. Υπήρξαν μάλιστα υπαινιγμοί, όσο δειλά κι αν είναι, ότι η Δύση θα έπρεπε ίσως να σταματήσει να υποστηρίζει άνευ όρων το Κίεβο και να προωθήσει μια ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων.

«Η Ρωσία κερδίζει τον οικονομικό πόλεμο», δήλωσε  την Πέμπτη ο οικονομικός συντάκτης του Guardian, Λάρι Έλιοτ. «Έχουν περάσει τρεις μήνες από τότε που η Δύση ξεκίνησε τον οικονομικό της πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και δεν πηγαίνει σύμφωνα με το σχέδιο. Αντίθετα, τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα», έγραψε.

Ο Elliott υποστηρίζει στην πραγματικότητα ότι η πρόσφατη ανακοίνωση των ΗΠΑ για  αποστολή εκτοξευτών πυραύλων  στην Ουκρανία είναι απόδειξη ότι οι κυρώσεις δεν λειτουργούν:  «Η ελπίδα είναι ότι η σύγχρονη στρατιωτική τεχνολογία από τις ΗΠΑ θα επιτύχει αυτό που οι ενεργειακές απαγορεύσεις και η κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων δεν έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής : αναγκάστε τον [Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να αποσύρει τα στρατεύματά του».

Σε ένα  δοκίμιο της 30ης Μαΐου, ο αρθρογράφος του Guardian, Simon Jenkins, είπε επίσης ότι το εμπάργκο απέτυχε να αναγκάσει μια ρωσική αποχώρηση, αλλά υποστήριξε ότι η ΕΕ θα πρέπει να  «επιμείνει στη βοήθεια της πολεμικής προσπάθειας της Ουκρανίας», ενώ αποσύρει τις κυρώσεις επειδή είναι  «αυτοκαταστροφικές και παράλογα σκληρή».

Όπως επισημαίνει ο Jenkins, οι κυρώσεις στην πραγματικότητα αύξησαν την τιμή των ρωσικών εξαγωγών, όπως το πετρέλαιο και τα σιτηρά – εμπλουτίζοντας, αντί να φτωχύνουν, τη Μόσχα, ενώ οι Ευρωπαίοι στερούνται φυσικού αερίου και οι Αφρικανοί ξεμένουν από τρόφιμα.

Σημειώστε ότι ο Τζένκινς κάνει λάθος σχετικά με την υποτιθέμενη αποτελεσματικότητα των δυτικών όπλων, δεδομένου ότι τα ρωσικά στρατεύματα και τα στρατεύματα του Ντονμπάς κέρδισαν μια σειρά από νίκες τον περασμένο μήνα - από την Ποπάσναγια έως το  Λιμάν. Στις 26 Μαΐου, η Washington Post όλων των τόπων  δημοσίευσε  μια συγκλονιστικά ειλικρινή αφήγηση για το πώς μια ουκρανική μονάδα έχασε πάνω από το ήμισυ της δύναμής της κοντά στο Σεβεροντόνετσκ και υποχώρησε προς τα πίσω. Οι διοικητές του συνελήφθησαν για προδοσία αφού μίλησαν στην αμερικανική εφημερίδα.

Αυτή η πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί ακόμη και από τον αμυντικό συντάκτη της Telegraph,  Con Coughlin, ο οποίος έχει γίνει κάπως μιμίδιο για να προφητεύει τη ρωσική ήττα σε εβδομαδιαία βάση. Λέει τώρα ότι η Μόσχα μπορεί να πετύχει έναν  «θρίαμβο σοκ»  – αν και στην υπηρεσία του επιχειρήματός του ότι το Κίεβο χρειάζεται ακόμη περισσότερα όπλα.

Η αποτυχία της συλλογικής Δύσης να σπάσει τη Ρωσία ήταν εμφανής ακόμη και στον Economist, όχι ακριβώς μια δημοσίευση που συμπαθούσε τη Μόσχα. Η εφημερίδα  παραδέχτηκε διστακτικά  πριν από ένα μήνα ότι η ρωσική οικονομία είχε ανακάμψει από το αρχικό σοκ των κυρώσεων. Εν τω μεταξύ, η Δύση είναι αυτή που πρέπει να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις ενέργειας, τα αυξανόμενα κόστη διαβίωσης και τον πληθωρισμό. Οι Αμερικανοί, όχι οι Ρώσοι, δεν βρίσκουν γάλα για μωρά στα καταστήματα και δεν μπορούν να αγοράσουν βενζίνη.

Ίσως αυτός είναι ο λόγος που αυτή η  «άνοιξη δυσαρέσκειας»  με τη δυτική πολιτική κυρώσεων δεν έχει περιοριστεί στην ευρωπαϊκή πλευρά του Ατλαντικού. Την Τρίτη, οι New York Times δημοσίευσαν ένα  άρθρο του Christopher Caldwell  στο οποίο επέκρινε την κυβέρνηση Μπάιντεν ότι  «έκλεισε λεωφόρους διαπραγμάτευσης και εργάστηκε για να εντείνει τον πόλεμο»  στέλνοντας όλο και περισσότερα όπλα στο Κίεβο.

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να διατηρήσουν τη φαντασία ότι ο οπλισμός των συμμάχων δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη συμμετοχή σε μάχη»,  έγραψε ο Caldwell, επισημαίνοντας ότι αυτή η διάκριση γίνεται  «ολοένα και πιο τεχνητή»  στην εποχή της πληροφορίας. Μια μέρα αργότερα, ο αρχηγός της Διοίκησης Κυβερνοχώρου των ΗΠΑ παραδέχθηκε ότι διεξήγαγε επιθετικές επιχειρήσεις κατά της Ρωσίας για λογαριασμό της Ουκρανίας.

Οι ΗΠΑ  «έδωσαν λόγο στους Ουκρανούς να πιστεύουν ότι μπορούν να επικρατήσουν σε έναν πόλεμο κλιμάκωσης»,  έγραψε ο Caldwell, γι' αυτό το Κίεβο δεν επιθυμεί να κάνει ειρήνη. Πράγματι, όταν κανείς άλλος από τον Χένρι Κίσινγκερ  προσπάθησε να επιχειρηματολογήσει  στο Νταβός για τη γρήγορη διευθέτηση της σύγκρουσης, το γραφείο του  Ζελένσκι τον καταράστηκε. Σύντομα  χαρακτηρίστηκε  εχθρός του ουκρανικού κράτους.

Υπήρξαν εκκλήσεις για παράκαμψη στον πόλεμο ακόμη και νωρίτερα – αν και ελάχιστες και χαμένες εν μέσω της συνεχιζόμενης κακοφωνίας των ΜΜΕ που επευφημούν για το Κίεβο. Πίσω στις 18 Μαΐου, ο συνήθως γερακίσιος  Τσαρλς Κουπτσάν  του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων συμβούλεψε την Ουκρανία στις σελίδες του The Atlantic να  «πάρει το W»,  ας πούμε έτσι.

«Η Ρωσία έχει ήδη υποστεί μια αποφασιστική στρατηγική ήττα», έγραψε. «Τόσο για το ΝΑΤΟ όσο και για την Ουκρανία, η στρατηγική σύνεση υποστηρίζει την απόσπαση αυτών των επιτυχιών αντί να πιέσουμε τον αγώνα και να αντιμετωπίσουμε τους ισοδύναμους κινδύνους». Το ΝΑΤΟ, πρόσθεσε ο Kupchan, θα πρέπει να συμβουλεύσει την ουκρανική κυβέρνηση για το πώς να τερματίσει την αιματοχυσία, και μάλιστα σύντομα.

Την επόμενη κιόλας μέρα, η συντακτική επιτροπή των New York Times επανέλαβε το επιχείρημά του,  λέγοντας ότι  η αποφασιστική νίκη της Ουκρανίας επί της Ρωσίας  «δεν ήταν ρεαλιστικός στόχος»  και ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν πρέπει να πει στον Ζελένσκι ότι υπάρχει ένα όριο στο οποίο θα πάνε οι ΗΠΑ.

«Είναι επιτακτική ανάγκη οι αποφάσεις της ουκρανικής κυβέρνησης να βασίζονται σε μια ρεαλιστική αξιολόγηση των μέσων της και πόση περισσότερη καταστροφή μπορεί να αντέξει η Ουκρανία», έγραψαν.

Ωστόσο, αν κρίνουμε από τις επίσημες δηλώσεις που προέρχονται τόσο από τον Λευκό Οίκο όσο και από το Κίεβο, η συνομιλία που συμβουλεύτηκαν ο Kupchan και οι NYT δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Αντίθετα, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να δίνουν στην Ουκρανία λευκή επιταγή, όπως αυτή που πρόσφερε η Γερμανία στην Αυστροουγγαρία το 1914.

Μιλώντας για αναλογίες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ένας ανώτερος πολιτικός επιστήμονας στην εταιρεία RAND –μια δεξαμενή σκέψης που συμβουλεύει το Πεντάγωνο– το έκανε στο  Foreign Affairs  την Τρίτη. Σύμφωνα με τον Samuel Charap, η δημιουργία του Βελγίου ως ουδέτερου κράτους από τους γείτονές του ήταν προς όφελος όλων για σχεδόν έναν αιώνα, με τη Βρετανία να είναι πρόθυμη να πολεμήσει τη Γερμανία το 1914 για να το διατηρήσει. Η συμφωνία ουδετερότητας που προτάθηκε στις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη Μαρτίου θα μπορούσε να προσφέρει στην Ουκρανία το ίδιο πράγμα, είπε.

Κρίμα, λοιπόν, που ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον είχε  παρέμβει προσωπικά  για να ματαιώσει αυτές τις συνομιλίες τον Απρίλιο, λέγοντας στους Ουκρανούς ότι αν ήθελαν να κάνουν μια συμφωνία με τη Μόσχα, η συλλογική Δύση δεν το έκανε.

ΠΗΓΗ

https://www.veteranstoday.com/2022/06/02/as-sanctions-fail-and-russia-advances-western-media-changes-its-tune-on-ukraine/