Κείμενο: Kατερίνα Παρρή
Η Niki de Saint Phalle,
κόρη ενός Γάλλου και μιας Αμερικανίδας πέρασε την παιδική κι εφηβική της ηλικία
στην Αμερική. Ο πατέρας της, την βίασε σε ηλικία 11 ετών. Σε ηλικία 18 ετών
παντρεύτηκε τον παιδικό της φίλο, Harry Μathews, για να φύγει από το πολύ
αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο ζούσε. Αποκτά μία κόρη και το 1952
ακολουθεί τον σύζυγό της στη Γαλλία ενώ αυτοδίδακτη, χωρίς καλλιτεχνική
παιδεία, ζωγραφίζει ναΐφ πίνακες. Έπειτα από βαριά κατάθλιψη και νοσηλεία σε
ψυχιατρική κλινική, ηλεκτροσόκ και θεραπείες με ινσουλίνη, αναγνωρίζει τη
σωτήρια και θεραπευτική σημασία της ζωγραφικής στη ζωή της. Στο Παρίσι γνωρίζει
τον Tinguely και αρχίζει και δημιουργεί τους πρώτους σκελετούς για τα γύψινα
ανάγλυφα που θα την οδηγήσουν μέσα από την καλλιτεχνική της πορεία τελικά στα
τεράστια της γλυπτά, τις περίφημες Nanas, για τις οποίες είναι ιδιαίτερα γνωστή
ως καλλιτέχνιδα.
Τον Φεβρουάριο του 1961
εντάσσεται στην ομάδα των Νέων Ρεαλιστών, αποτελώντας τη μοναδική γυναίκα από
τους 13 καλλιτέχνες του επαναστατικού κινήματος Nouveau réalisme, το οποίο και αναπτύχθηκε μεταξύ των
Dada και της Pop Art, και ανέτρεψε τα μέχρι τότε δεδομένα της τέχνης του 20ού
αιώνα. Οι μορφές της Niki de Saint Phalle είναι γεμάτες ζωηρά χρώματα, είναι
χαρούμενες, χορευτικές και μαζί με τις στρουμπουλές κι επιβλητικές Nanas της,
αποτελούν μια ωδή στη θηλυκότητα και τον φεμινισμό. Συγχρόνως όμως αποτελούν
και την επιτομή τού πώς η τέχνη μετατρέπει τον φόβο σε χαρά και το τραύμα σε
δημιουργία.
Αποκλειστικά για το
κίνημα Nouveau Réalisme
ή Νέος Ρεαλισμός, με το ίδιο το όνομά του ως τίτλο
παρουσιάζει το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή φέτος τον χειμώνα στο
Μουσείο της Αθήνας την πρώτη του διεθνή έκθεση. Και ο λόγος που ξεκίνησα με την
αληθινή και γεμάτη τραύματα ιστορία της Niki de Saint Phalle, έστω και
συνοπτικά, δεν είναι τυχαίος, καθώς όπως μοιράστηκε μαζί μας στη συνέντευξη
Τύπου η Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau, Υπεύθυνη της Συλλογής του Ιδρύματος Βασίλη
& Ελίζας Γουλανδρή και συνεπιμελήτρια της νέας έκθεσης μαζί με την Marion
Meyer (Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Man Ray): αυτό που θα ήθελαν περισσότερο
απ’ όλα με αυτή την περιοδική έκθεση είναι ο επισκέπτης βγαίνοντας να φύγει με
ένα χαμόγελο, να γεμίσει με αισιοδοξία. Έχοντας επιτύχει την πιο τρανή απόδειξη
ότι, παρά τη δυσκολία της κατάστασης και με πλήρη επίγνωση σε ό,τι επικρατεί
γύρω μας, στη ζωή μας και στον κόσμο, χωρίς κανένα φίλτρο, η Τέχνη θεραπεύει
…επουλώνει τις πληγές μας.
Άποψη της έκθεσης «Nouveau réalisme» Photo: © Χριστόφορος Δουλγέρης
Η Nouveau Réalisme είναι μία πολύ σπάνια έκθεση, αυτήν ακριβώς τη λέξη χρησιμοποίησε και η Marion Meyer, καθώς πραγματεύεται ένα κίνημα που δεν γνωρίζουμε ενδεχομένως όσο αξίζει και συγκεντρώνει έργα και από τους 13 καλλιτέχνες της ομάδας, κάτι που επίσης είναι σπάνιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου