Μέγαρα : Ιστορίες και θρυλούμενα από τα βάθη των αιώνων

Αναφέρει ο Σωτήρης Καστάνης

1)Ξεκινήσαμε να σκάψουμε ένα πηγάδι και μετά από ενάμιση μέτρο στο πλάι βρήκαμε ένα επίπεδο βράχο. Σκάβοντας  καταλάβαμε πως επρόκειτο για τάφο.

Φωνάξαμε τόν Θεμιστοκλή τό Χατζή που ήταν υπεύθυνος για τά αρχαία, ανοίξαμε τόν τάφο και είδαμε πώς επρόκειτο για δύο πολύ ψηλούς ανθρώπους. Τό κόκκαλο τού μηρού ξεπερνούσε τους ενενήντα πόντους. Ό Θεμιστοκλής είπε ότι επρόκειτο για Άτλαντες ή Λέλεγες και ότι τάφους με τόσο ψηλούς ανθρώπους είχαν βρεθεί στους πρόποδες της  Ακρόπολης τών Αθηνών.

Μέσα σε λίγες ώρες τά κόκκαλα άρχισαν να αποσυντίθεται, έγιναν  σκόνη, τήν μάζεψε ή μάνα μου σ' ένα μαντήλι και με το λιβανιστήρι τους έκανε ένα τρισάγιο.

Χαράλαμπος Χ Αγρότης

Παρόμοιος τάφος έχει βρεθεί και στό χάνι

Σπύρος Κ αγρότης.

 

2) Στου Στίκα μένουμε χρόνια τώρα πάππου προς πάππου μου λέγε ό θείος ό Γιώργης  βοσκός και ταυτόχρονα έπιανε τίς μέλισσες και τις έβαζε να τόν κεντρίσουν στους ώμους.

Κάμουνε καλο για τα αρθριτικά τό τσεντρί τους είναι φάρμακο, μού λέγε μεταφέροντας μού εμπειρίες αιώνων... Πο δώ περναγαν  οι Τούρκοι, ήτανε τό πέρασμα για την Κόρινθο, ποδω μού λεγαν οι παππούδες πέρασε κι ό Μέγας Αλέξανδρος. Έκαμαν στάση πριν ν ανέβουνε στο βουνό τσέ πέσουνε  πίσω στόν αέρα

Γεώργιος Τ βοσκός

Τό δρόμο έως σήμερα τόν λέμε Τουρκόδρομο.

 

3)Τούτα τα φρεάτια μες τά χωράφια οι παλιοί τά έλεγαν αναπνοές. Πάμε στίς αναπνοές

Είναι πάνω από τά στόματα  Τά είχαν φτιάξει για να παίρνει αέρα το υδραγωγείο τό θεωρούσαν ζωντανό οργανισμό

Μελέτης Τ. Αγρότης.

Επρόκειτο για τά στόμια τού Ευπαλίνειου υδραγωγείου στόν βόρειο κάμπο

Οι αρχαιολόγοι τά λένε πηγάδια. Αναπνοές δεν αναφέρονται πουθενά.

Σέ οποίο σύγχρονο υδραυλικό έργο ανατρέξουμε σήμερα θα δούμε ότι χρησιμοποιούν τέτοιες τεχνικές γιατί διευκολύνουν τη ροή του νερού. Αναπνοές τίς λένε οι τεχνικοί.

 

4) Παίζαμε πόλεμο παιδιά είμαστε, είχαμε φτιάξει ξύλινα σπαθιά, και ασπίδες από παφίλους, και είδαμε ένα φίλο που  κρατούσε μέ κόπο μια ασπίδα και ένα σιδερένιο ακόντιο.

Μαζευτήκαμε γύρω του καί τά επεξεργαζόμαστε, ήταν αληθινά, τόν είδε όμως ή μάνα του, ήρθε τόν έδειρε και τού τά πήρε.

Μετά από μερικές μέρες μας κατέβασε  κρυφά σ' ένα υπόγειο που ήταν  κάτω από το σπίτι του γεμάτο από ασπίδες περικεφαλαίες, σπαθιά και ακόντια.

Τό κρατούσαν μυστικό.

Μιχάλης Κ. Αγρότης

 

5) Αν πας στο ρέμα της καμάρας και ρωτήσεις αυτούς που δραστηριοποιούνται στην περιοχή που είναι τό δέντρο του Βύζα θα στο δείξουν αμέσως, ομοίως με τήν τοποθεσία  δέμα, ή  σπασμα, δεν τό χουν διαβάσει σέ κανένα βιβλίο δεν τά γράφει κανένα βιβλίο τό ξέρουν γιατί έχει μεταδοθεί από γενιά σε γενιά.

Έγραψα μερικά παραδείγματα μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, παλιούς θρύλους που έχουν όμως τή βάση τους

Μεταξύ θρύλων και πραγματικότητας είναι και τά ρουσαλια.

Έχω διαβάσει διάφορες απόψεις -ερμηνείες και τίς θεωρώ όλες σεβαστές.

Τά Μέγαρα όμως έχουν την δική τους ιστορία και είναι πανάρχαια.

Κι αν με τά ρουσαλια μάζευαν λεφτά για να τελειώσουν το υδραγωγείο που μετέφερε το νερό στήν Κρήνη, όταν ήταν αναγκασμένοι να σκάψουν έως και δέκα μέτρα στά βράχια  ανάμεσα στους δύο λόφους για να πετύχουν την κλίση στη ροή του νερού;

Τό 2004 έγινε μία ανάλυση στο υλικό που είναι στο δάπεδο της Κρήνης λέω πάντα για αυτή τού Θεαγένους, και κατέληξαν ότι το υλικό αυτό τότε που λειτουργούσε ήταν σαν καθρέφτης, γυάλιζε στο νερό  ήταν σάν γυαλί .

Κι αν τότε έλεγαν " να το πάρει το ποτάμι να τό πάει τή ρήση ρήση κάτω στη γυαλένια βρύση;

Η Κρήνη τού Θεαγένους, τροφοδοτούσε με νερό για χίλια χρόνια τήν πόλη, έχει όλες τις προϋπόθεσεις να ήταν ή γυαλένια βρύση κι εμείς είκοσι πέντε αιώνες μετά τήν ψάχνουμε στο σπίτι του Κιαλμήμπεη στην Κόρινθο.

https://ellinondiktyo.blogspot.com/2024/11/blog-post_10.html