Η καμπύλωση του κλασικού Παρθενώνα

Ο Παρθενώνας ως αρχιτεκτόνημα είναι φημισμένος για τις λεγόμενες εκλεπτύνσεις ή καμπυλότητες, χάρις στις οποίες το κτήριο δεν είναι στατικό και άψυχο, αλλά μοιάζει σαν ένας ζωντανός οργανισμός με εσωτερική πνοή.

Η καμπύλωση Αρχίζει από το θεμέλιο, περιλαμβάνει την κρηπίδα, τον θριγκό, τις οροφές, την στέγη και την κεράμωση. ξεκινάει από τον στερεοβάτη του Προπαρθενώνα στον οποίο προβλεπόταν ήδη καμπύλωση. Αρχίζει από τον αρμό ανάμεσα στην 18η και 19η στρώση και σταδιακά αυξάνει έως την 22η στρώση. Εκεί ο Πειραϊκός Ακτίτης λαξεύεται εκ νέου, ώστε από την παλαιά καμπύλωση να προκύψει νέα ισχυρότερη για τον Περίκλειο Παρθενώνα.

Μία από τις σπουδαιότερες εκλεπτύνσεις του Παρθενώνα είναι η καμπύλωση όλων των ύπτιων γραμμών και επιφανειών προς τα άνω. Αρχίζει από το θεμέλιο, περιλαμβάνει την κρηπίδα, τον θριγκό, τις οροφές, την στέγη και την κεράμωση.

Πράγματι οι ευθείες γραμμές απουσιάζουν εξ ολοκλήρου από το αρχιτεκτονικό σχέδιο του Παρθενώνα. Οι 46 κολόνες του ναού παρουσιάζουν μια ελαφρά καμπυλότητα στο κέντρο τους και μια αμυδρή κλίση προς τα μέσα. Αυτή η οπτική βελτίωση της διόγκωσης κατονομάζεται ένταση (entasis) και θεωρείται ότι δίνει παλμό ζωής στις κολόνες. Αξιοσημείωτο είναι ότι η ένταση είναι τόσο ανεπαίσθητη που δεν μπορεί να αναπαρασταθεί με κανέναν παραδοσιακό τρόπο, όπως χειρόγραφο σχέδιο ή μακέτα, παρά μόνο με ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Φωτογραφία από τις ανασκαφές στον Παρθενώνα τα έτη  1885-1890

Από την άλλη, η βάση του ναού είναι κατασκευασμένη, έτσι ώστε στο μέσο της να ανιχνεύεται επιπλέον μάρμαρο, εξυπηρετώντας το σκοπό εξάλειψης των οπτικών πλανών.

Εάν, δηλαδή, τοποθετήσουμε ένα βιβλίο στην μία άκρη της οριζόντιας επιφάνειας, θα διαπιστώσουμε πως δεν είναι ορατό από την άλλη άκρη της, κάτι το οποίο θα συνέβαινε εάν η δοκός ήταν ευθεία και όχι καμπυλόγραμμη.

Για τη συνέχεια εδώ:

https://ellinondiktyo.blogspot.com/2025/04/blog-post_5.html