γράφει
ο Φιλίστωρ(1)
Η
6η Ιουλίου, είναι μια μεγάλη επετειακή ημέρα για τόν Ελληνισμό, παρότι σπανίως
μνημονεύεται και ουδόλως εορτάζεται, ουδαμού στη σύγχρονη Ελλάδα (ίσως λόγω τού
γνωστού νεοελληνικού δόγματος ότι«ανήκομεν εις τήν Δύσιν»). Είναι εντούτοις η
ημερομηνία ενός μείζονος γεωστρατηγικού επιτεύγματος τού Καποδίστρια το 1821,
που απέβη εθνοσωτήριο για τήν Νεότερη Ελλάδα:
Στις 6 Ιουλίου 1821,
η Ρωσία, ως η τότε
στρατιωτική Υπερδύναμη, ανεγνώρισε—πρώτη απ'
όλες τίς Μεγάλες Δυνάμεις—τούς Έλληνες ως «έθνος» αναβαθμίζοντάς τους στα
διεθνή διπλωματικά υψίπεδα τότε (1821), από «εξεγερμένους
ραγιάδες» σε «εμπόλεμο έθνος», και μάλιστα έθνος υπό
γενοκτονιακό διωγμό («έθνος Ελλήνων
πολεμούντων εις αποφυγήν τής αφεύκτου φθοράς των»).
Εκείνη η πρώτη επίσημη
αναγνώριση τών Ελλήνων έγινε διά εγγράφου με βαρύνουσα ή και υψίστη (ultimum)
σημασία στο διεθνές δίκαιο και στην παγκόσμια γεωστρατηγική αρένα, ήτοι διά τού
«Καποδιστριακού» Ρωσικού τελεσιγράφου πολέμου (ultimatum) τής Ρωσίας κατά τής Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας (6 Ιουλίου 1821).
Εκείνο τό τελεσίγραφο
τής Ρωσίας απέβη εθνοσωτήριο για τήν Ελλάδα, όπως αναλύεται τεκμηριωμένα στο
δωρεάν διατιθέμενο βιβλίο (ebook, έγχρωμο-εικονογραφημένο, 186 σελίδες) με
τίτλο Το Φιλελληνικό Τελεσίγραφο Πολέμου τής Ρωσίας κατά τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
το 1821 και υπότιτλο Το κοσμοϊστορικό γεωστρατηγικό επίτευγμα τού Καποδίστρια
(Έκθ. 2).(2)
Προσαρμοσμένο απόσπασμα
τού βιβλίου πρωτοδημοσίευσαν κατ' αποκλειστικότητα πρώτα τα Θέματα Ελληνικής
Ιστορίας πριν από δύο χρόνια με ομότιτλο άρθρο (4 Μαΐου 2016), πριν καν εκδοθεί
τό βιβλίο (Ιούνιος 2018), που σε σημαντικό βαθμό ξαναγράφει τήν ιστορία τού
1821. Επετειακώς σήμερα, παραθέτουμε παρακάτω ένα μικρό αλλά ενδεικτικό
απόσπασμα αυτού τού αποκαλυπτικού βιβλίου, και συγκεκριμένα τό 3σέλιδο Προοίμιο
(σελ. 7-9), επί λέξει ως εξής: (3)
Τό
εξώφυλλο τού βιβλίου, στο οποίο απεικονίζεται
ο
φιλέλληνας Τσάρος Αλέξανδρος Α΄.
“Tό Ρωσικό τελεσίγραφο
κατά τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τό 1821, εις προάσπιση τών Ελλήνων ραγιάδων
σε μη-εμπόλεμες περιοχές, διεσφάλισε τά δύο ευάλωτα γεωστρατηγικά μέτωπα τής
εμπολέμου Ελλάδος: τά ανατολικά πολιτισμικά της σύνορα (όπου διακυβεύετο ο
Οικουμενικός Ελληνισμός ανά τήν τριηπειρωτική Οθωμανική επικράτεια) και τά
δυτικά στρατιωτικά της σύνορα (όπου απειλείτο στρατιωτική αντεπαναστατική
επέμβαση τής Ιεράς Συμμαχίας στον Ελλαδικό χώρο κατά τών εξεγερμένων ραγιάδων).
Ειδικότερα, το Καποδιστριακό τελεσίγραφο τής Ρωσίας το 1821 αποτελεί ένα
κοσμοϊστορικό γεωπολιτικό και πολιτισμικό επίτευγμα τής Χριστιανικής Ευρώπης
και τής Ανθρωπότητος, διότι:
1. Διεσφάλισε τήν συνέχεια τού Οικουμενικού
Ελληνισμού στην Οθωμανική επικράτεια, καθ' ον χρόνο οι εμπόλεμοι Έλληνες
επικρατούσαν στον Ελλαδικό χώρο και στο Αιγαίο (1821-1830).
2. Προήσπισε την Ελληνορθοδοξία εν μέσω τής
χαοτικής κλιμακώσεως—ανεξέλεγκτης, τραγικής και κολοσσιαίας, ήτοι
τριηπειρωτικής—τού επικού Αγώνα τής Παλιγγενεσίας.
3. Αναβάθμισε τούς μαχομένους Έλληνες από
«εξεγερμένους ραγιάδες» σε διεθνώς αναγνωρισμένο «εμπόλεμο έθνος» (1821).
4. Κατά συνακολουθία, έθεσε σε επίπεδο
διεθνούς δικαίου τόν ακρογωνιαίο λίθο (εθνική υπόσταση) για την ίδρυση τής
δημοκρατικής Ελληνικής Πολιτείας μετά από λίγους μήνες (1822).
5. Ενδυνάμωσε δραστικά τό πολεμικό φρόνημα
τών Ελλήνων κατά ξηράν και κατά θάλασσαν, αφού μεταξύ άλλων «έλυσε τά χέρια»
τών ναυμάχων τού Ελληνικού Στόλου (1821-1829).
6. Συνέβαλε στις νίκες τών Ελλήνων στον
Ελλαδικό χώρο προκαλώντας έναν μείζονα στρατιωτικό περισπασμό τής Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, αφού τό τελεσίγραφο τήν εξανάγκασε να δεσμεύσει ετοιμοπόλεμα
στρατεύματα 30.000 Οθωμανών στα Ρωσο-τουρκικά σύνορα στα πρώτα πέντε κρίσιμα
χρόνια (1821-1826) τού Πολέμου τής Ελληνικής Ανεξαρτησίας.
7. Συνέτεινε στην αποσταθεροποίηση τού
Σουλτάνου τόσον στους κύκλους τών μετριοπαθών αξιωματούχων τής Πύλης όσον και
στα τάγματα τών Γενιτσάρων.
«Επίθεση
στο Φρούριο τής Βάρνας από τό Σύνταγμα Μηχανικών, 23 Σεπτεμβρίου 1828»,
στον
Ρωσο-τουρκικό Πόλεμο 1828-1829.
[εικαστική
αναπαράσταση από τόν Alexander Sauerweid (1783-1844)]
8. Προλείανε τό διπλωματικό και γεωπολιτικό
έδαφος για τόν Ρωσο-τουρκικό πόλεμο τό 1828-1829 παρά τώ πλευρώ τών
προμαχούντων Ελλήνων (Έκθ. 1), ήτοι τόν μείζονα διμέτωπο πόλεμο (στα Ανατολικά
Βαλκάνια και τήν Υπερκαυκασία, Έκθ. 3 και Έκθ. 4 αντίστοιχα) που απετέλεσε τόν
καθοριστικό παράγοντα τής οριστικής απελευθέρωσης τής Ελλάδος ως ανεξάρτητης
χώρας.
9. Έπληξε τήν Ιερά Συμμαχία καίρια, και
μάλιστα τήν παρέλυσε στο Συνέδριο στη Verona (1822) όσον αφορά στο Ελληνικό
Ζήτημα, ήτοι προάσπισε τά δυτικά σύνορα τής εμπολέμου Ελλάδος κατά ευρωπαϊκής
στρατιωτικής (ψευδοειρηνευτικής) επέμβασης προς καταστολή τής Ελληνικής
Επαναστάσεως.
10. Εξουδετέρωσε διπλωματικώς τόν Metternich τής
Αυστρίας και τόν «εργαλειοποίησε» υπέρ τής Ελλάδος.
11. Έφερε, de facto και de jure, τό Ελληνικό
Ζήτημα στο επίκεντρο τού Ανατολικού Ζητήματος από τό 1821.
12. Συνετέλεσε καταλυτικά στις πρώτες επίσημες
διακηρύξεις από Μεγάλη Δύναμη (Η.Π.Α.) περί ανεξαρτησίας (και όχι αυτονομίας)
τής Ελλάδος, τό 1822 και 1823.
13. Προδιέγραψε τήν απελευθέρωση όλων τών
βαλκανικών λαών επί τή βάσει τής ρηξικέλευθης αρχής τών εθνοτήτων.
14. Σηματοδότησε τήν εξωτερική πολιτική τής
Ρωσίας όσον αφορά στο Ανατολικό Ζήτημα κατά τά επόμενα 93 χρόνια, ήτοι τήν
παρεμβατική της πολιτική προς σταδιακή απελευθέρωση τών λαών στα Βαλκάνια.
15. Εισήγαγε τήν αρχή τής Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης
στο διεθνές δίκαιο, και κατά συνακολουθία προσήγαγε τίς Μεγάλες Δυνάμεις προ
τών πολιτισμικών και ανθρωπιστικών ευθυνών τους σχετικά με τό Ανατολικό Ζήτημα.
16. Έφερε στο προσκήνιο, στη μεταναπολεόντειο
εποχή, τούς λαούς και τό διευρωπαϊκό κίνημα τού Φιλελληνισμού—στο πλαίσιο τής
Ευρωπαϊκής (Χριστιανικής και πολιτισμικής) Αλληλεγγύης—ως θεμελιώδεις
παράγοντες τής γεωστρατηγικής τών Μεγάλων Δυνάμεων.
Επιπροσθέτως, τό Ρωσικό
τελεσίγραφο απετέλεσε τότε (και έκτοτε) συνειδησιακό κόλαφο για όλα εκείνα τά
κράτη και τά έθνη που ενέχονται σε κακουργήματα εθνοκάθαρσης ή γενοκτονίας.
Λόγω επομένως τήςπανανθρώπινης (αντιγενοκτονιακής) διαστάσεώς του, τό
τελεσίγραφο αποτελεί τό πλέον περίλαμπρο επίτευγμα τού τότε Υπουργού Εξωτερικών
τής Ρωσίας Ιωάννου Καποδίστρια, ο οποίος προφανώς (όπως προκύπτει από τό
ανθρωπιστικό κείμενο τού τελεσιγράφου) συγκλονίσθηκε από τίς μαζικές σφαγές
αμάχων Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη και στο Αϊβαλί, από την
εκατόμβη ιεραρχών τής Ελληνορθοδοξίας και από τόν υπερβατικό πατριαρχικό αγώνα—λυσιτελώς
ιεροεθναρχικό και εθνοαπελευθερωτικό—τού αγίου Γρηγορίου Ε΄ εν ζωή και μετά
θάνατον. ”
Η
Πολιορία τού Αχαλτσίχ στη Γεωργία (1828)
στον
Ρωσο-τουρκικό Πόλεμο 1828-1829.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Κατόπιν αιτήματος τού συγγραφέα τού βιβλίου,
η γλώσσα τού κειμένου σε αυτή τήν επετειακή σύντομη δημοσίευση στα Θέματα
Ελληνικής Ιστορίας ακολουθεί τούς εννέα (9) κανόνες που προσδιορίζονται στη
μονογραφία με τίτλο Περί Παιδείας Παρακαταθήκη Ιωάννου Καποδίστρια (σσ. 46-47).
(2) Τό βιβλίο αποτελεί τό δεύτερο μέρος τής
τριλογίας «Πολέμαρχος Εθνάρχης Καποδίστριας» τού ιδίου συγγραφέα:
1. Περί Παιδείας Παρακαταθήκη Ιωάννου
Καποδίστρια.
2. Τό Φιλελληνικό Τελεσίγραφο Πολέμου τής
Ρωσίας κατά τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τό 1821: Τό γεωπολιτικό κοσμοϊστορικό
επίτευγμα τού Καποδίστρια.
3. Καποδίστριας, ο Απελευθερωτής τής Ελλάδος
1827-1831.
Προσαρμοσμένα
αποσπάσματα από τό πρώτο και τό δεύτερο βιβλίο δημοσιεύθηκαν ήδη στα Θέματα
Ελληνικής Ιστορίας (στο μονοτονικό). Τό τρίτο βιβλίο πρόκειται να εκδοθεί στις
25 Μαρτίου 2019, οπότε τά Θέματα Ελληνικής Ιστορίας θα δημοσιεύσουν σχετικό
απόσπασμα.
(3) Ολόκληρο το βιβλίο (186 σελίδες) μπορείτε να
το αποκτήσετε (dοwnload) δωρεάν, σε μορφή αρχείου pdf, στο ακαδημαϊκό site τού
συγγραφέα, εδώ:
istorikathemata
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου