ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ: Μέσα στο λευκό, λαμπρό φως του δασκάλου του ιμπρεσιονισμού Χοακίν Σορόγια-(1863-1923)

Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

Μέσα στο λευκό, λαμπρό φως του δασκάλου του ιμπρεσιονισμού Χοακίν Σορόγια-(1863-1923)

Κείμενο: ελc team

Εδώ και έναν αιώνα έχουν να εκτεθούν τα έργα του στη βρετανική πρωτεύουσα για τα οποία οι φιλότεχνοι σε όλο τον κόσμο κάνουν ουρές να απολαύσουν τη μαγεία των σκηνών που απεικόνισε.

Στην πτέρυγα Sainsbury της βρετανικής πινακοθήκης επικρατεί σιωπή. Δε φτάνει κανένας θόρυβος από την πολύβουη Τραφάλγκαρ. Όλα φαίνονται λουσμένα στο φως, στο γαλάζιο, το κίτρινο, το σπασμένο λευκό ενός μεγάλου κολορίστα της Ισπανίας, ενός δασκάλου του ιμπρεσιονισμού του Χοακίν Σορόγια. Μέχρι τις 7 Ιουλίου το φως διατρέχει τους πενήντα οκτώ πίνακες του Σορόγια που εκτίθενται και παρουσιάζουν όλες τις δημιουργικές δεκαετίες της ζωγραφικής και της ζωής του στην έκθεση με τίτλο: Sorolla: Spanish Master of Light. Εδώ και έναν αιώνα έχουν να εκτεθούν τα έργα του στη βρετανική πρωτεύουσα για τα οποία οι φιλότεχνοι σε όλο τον κόσμο κάνουν ουρές να απολαύσουν τη μαγεία των σκηνών που απεικόνισε.

Μακριά από το σκοτεινό του εργαστήριο, στην ύπαιθρο, στις παραλίες, σε σκιερές βεράντες, σε κήπους, ο Σορόγια κατάφερε και έφερε στο προσκήνιο τη μοναδική αίσθηση της Μεσογείου μακριά από τη φολκλορική της αναπαράσταση. Οι ιριδίζοντες καμβάδες του «δασκάλου του φωτός», όπως τον αποκαλούσαν φέρνουν τοπία και σκηνές της ισπανικής ζωής και τις σκηνές κολύμβησης για τις οποίες έγινε διάσημος παγκοσμίως.

Τα έργα ταξίδεψαν από μουσεία και ιδιωτικές συλλογές και από το μουσείο που φέρνει το όνομά του, με τα πολύ έντονα, ζωντανά και φωτεινά χρώματα που χρησιμοποιούσε, λειτουργούν σαν μια επισήμανση του αιώνιου θέρους.

The Young Yachtsman – Joaquín Sorolla

Γιος εμπόρου γεννημένος στη Βαλένθια το 1863, ο Χοακίν Σορόγια έμεινε ορφανός από μικρός και μεγάλωσε με τους θείους του, ενώ ξεκίνησε να κάνει μαθήματα ζωγραφικής από 9 ετών. Στα 18 του περνούσε όλο τον ελεύθερο χρόνο του μέσα στο Πράδο ζωγραφίζοντας, ενώ μπόρεσε σε ηλικία 22 ετών να μεταβεί στη Ρώμη για να σπουδάσει ζωγραφική χάρη σε μια υποτροφία.

Το 1885 επισκέφθηκε το Παρίσι, όπου και ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με τη μοντέρνα τέχνη, ενώ αργότερα και μετά την εγκατάστασή του στη Μαδρίτη ζωγράφιζε μεγάλους πίνακες με ανατολίτικα, μυθολογικά, κοινωνικά και ιστορικά θέματα που εξέθετε σε διεθνή σαλόνια στη Βενετία, Μόναχο, Βερολίνο, Παρίσι, Μαδρίτη και Σικάγο.

Ο πίνακάς του «Μια άλλη Μαργαρίτα» (1892) κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην εθνική έκθεση στη Μαδρίτη και πήρε την πρώτη θέση στη διεθνή έκθεση στο Σικάγο, όπου και πωλήθηκε και τελικά δόθηκε ως δωρεά στο μουσείο του πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον. Το 1889 ζωγράφισε τον πίνακα «Θλιβερή κληρονομιά», που απεικονίζει παιδιά με πολιομυελίτιδα – μια ασθένεια με χιλιάδες κρούσματα εκείνη την εποχή- να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα της Βαλένθια, υπό την επίβλεψη ενός ιερέα. Με αυτόν τον ένα και μοναδικό πίνακα με αυτό το θέμα η φήμη του έφτασε στο απόγειο της, το 1900 κέρδισε ένα βραβείο και πήρε το μετάλλιο της τιμής στη διεθνή έκθεση του Παρισιού και το 1901 κέρδισε το βραβείο στην εθνική έκθεση της Μαδρίτης.

Children on the seashore-Joaquín Sorolla

Ο Χοακίν Σορόγια ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στην εποχή του, μάλιστα βραβεύτηκε με τον τίτλο του «πιο αγαπημένου υιού της Βαλένθια». Δημιούργησε εκατοντάδες έργα, στην έκθεσή του στη Νέα Υόρκη το 1909 πούλησε 195 από τους 356 πίνακες που εκτέθηκαν. Τα έργα του ήταν εξαιρετικά δημοφιλή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ενώ η σειρά των τελευταίων του έργων ήταν αυτοί με θέμα από διάφορες περιοχές της Ισπανίας και γι’ αυτό το σκοπό ταξίδεψε σχεδόν σε όλες τις πόλεις της χώρας του.

Τον Ιούλιο του 1917 ζωγράφισε το τελευταίο του έργο, δεκατέσσερις πίνακες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο κτήριο της ισπανικής κοινότητας στο Μανχάταν, που αποτέλεσαν ορόσημο για την υπόλοιπη καριέρα του. Υπέστη εγκεφαλικό το 1920, την ώρα που ζωγράφιζε στον κήπο του. Έμεινε παράλυτος και πέθανε τρία χρόνια αργότερα στις 10 Αυγούστου του 1923.