Κείμενο: Πέπη Νικολοπούλου
Johannes
Vermeer – Rijksmuseum, Άμστερνταμ
[10
Φεβρουαρίου – 4 Ιουνίου]
Εντυπωσιακό το επίτευγμα
του Rijksmuseum να εξασφαλίσει 28 από τους 37 συνολικά πίνακες που δημιούργησε
ο Johannes Vermeer σε μια έκθεση που αναμένεται να προσελκύσει το ενδιαφέρον
του φιλόμουσου κοινού.
Η έκθεση θα ξεδιπλώνεται
σχεδόν χρονολογικά σε δέκα αίθουσες από τους πρώτους πίνακες του Johannes
Vermeer στα μέσα της δεκαετίας του 1650 μέχρι τα ύστερα έργα του που ολοκληρώθηκαν
λίγο πριν από τον θάνατό του το 1675, ρίχνοντας παράλληλα μια ματιά και στον
ίδιο τον καλλιτέχνη, τις φιλοδοξίες αλλά και τις τεχνικές του που για πολλούς
αποτελούν μυστήριο.
Η τελευταία μεγάλη αναδρομική έκθεση του Vermeer έγινε το 1995-96 στην Ουάσινγκτον και τη Χάγη, οπότε η επερχόμενη έκθεση στο Άμστερνταμ θα παρουσιάσει την τέχνη του σε μια νέα γενιά. Κατά τη διάρκεια των ετών που μεσολάβησαν έχει γίνει σημαντική τεχνική έρευνα σχετικά με τους πίνακες -και τώρα γνωρίζουμε πολύ περισσότερα για το πώς κατασκευάστηκαν (το υλικό αυτό θα παρουσιαστεί κυρίως στον κατάλογο και όχι στην έκθεση).
Girl Reading a Letter at an Open
Window, Johannes Vermeer, 1657-58, oil on canvas. Gemäldegalerie Alte Meister,
Dresden
View of Houses in Delft, known as
‘The Little Street’, Johannes Vermeer, 1658-59, oil on canvas. Rijksmuseum, Amsterdam. Gift of H.W.A.
Deterding, London
Μεταξύ των έργων της
έκθεσης, περιλαμβάνονται τρία έργα από τη συλλογή Frick της Νέας Υόρκης, καθώς
και το «Κορίτσι που διαβάζει ένα γράμμα σε ανοιχτό παράθυρο» από την
Gemäldegalerie Alte Meister της Δρέσδης και το «Ποτήρι με κρασί» από την
Gemäldegalerie του Βερολίνου.
Άλλα σημαντικά έργα
περιλαμβάνουν το παγκοσμίου φήμης «Κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι» από
το Μαουριτσχάους της Χάγης, τη «Δακτυλογράφο» από το Μουσείο του Λούβρου στο
Παρίσι και τη «Γυναίκα που κρατάει μια ζυγαριά» από την Εθνική Πινακοθήκη της
Ουάσινγκτον.
The Milkmaid, Johannes Vermeer, 1658-59, oil on canvas. Rijksmuseum,
Amsterdam. Purchased with the support of the Vereniging Rembrandt
Οι επισκέπτες που θέλουν
να μάθουν περισσότερα για τον καλλιτέχνη θα πρέπει επίσης να κατευθυνθούν προς
το Ντελφτ (περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά) για να δουν τη γενέτειρα του Vermeer.
Το δημοτικό της μουσείο, το Prinsenhof, θα παρουσιάσει την έκθεση «Delft του
Vermeer» με θέμα τη γενέτειρά του (από τις 10 Φεβρουαρίου έως τις 4 Ιουνίου).
2
Mark
Rothko – Εθνική Πινακοθήκη, Ουάσινγκτον
[19.11.2023
– 31.03.2024]
Χαρά, απελπισία,
έκσταση, τραγωδία: αυτά είναι μερικά από τα θέματα που προσπάθησε να εκφράσει
στη φωτεινή του τέχνη, ο Mark Rothko. Οι χρωματικές αποχρώσεις του μοιάζουν να
λάμπουν, και το χρώμα γινόταν πρωταρχικός μεταφορέας του νοήματος και
πρωταγωνιστική οδός για να εκφράσει την οικουμενική πραγματικότητα της ύπαρξης.
Ο Mark Rothko είναι κυρίως γνωστός για τους πανύψηλους αφηρημένους πίνακές του σε καμβά, αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι δημιούργησε περισσότερους από 1.000 πίνακες σε χαρτί κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Ο ίδιος τους θεωρούσε ολοκληρωμένους πίνακες και όχι απλώς προκαταρκτικές μελέτες που προορίζονταν για τα μάτια του.
Mark Rothko, Untitled (seated woman in striped blouse), 1933/1934,
watercolor on construction paper, National Gallery of Art, Washington, Gift of
The Mark Rothko Foundation, Inc., 1986.56.472. © Kate Rothko Prizel and
Christopher Rothko
Ο Rothko υπέφερε από
κρίσεις κατάθλιψης καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, αλλά τη δεκαετία του
1960, με την υγεία του να επιδεινώνεται, αποσύρθηκε περισσότερο στη μοναξιά.
Δούλευε σε χαρτί και καμβά καθ’ όλη τη δεκαετία του 1950 και του 1960, αλλά
στις αρχές του 1968 υπέστη ανεύρυσμα αορτής που περιόρισε σημαντικά την ικανότητά
του να εργάζεται. Οι γιατροί του πρότειναν να σταματήσει να πίνει, να καπνίζει
και να δουλεύει σε κλίμακα μεγαλύτερη από σαράντα ίντσες ύψος- ο Ρόθκο,
αγνοώντας τις δύο πρώτες συμβουλές και αποδεχόμενος την τρίτη, στράφηκε σε έργα
κυρίως σε χαρτί από τα μέσα του 1968 και μετά. Τα περισσότερα έργα του από αυτά
τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν σταδιακά σιωπηλά χρώματα και μειωμένες
χρωματικές παλέτες, όπως το «Χωρίς τίτλο» (Καφέ και γκρι, 1969).
Για
τη συνέχεια εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου