Πειραιάς: Πανάρχαιοι χρόνοι - Χρονολόγιο

ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗ  ΕΠΟΧΗ

Κατά το τέλος της τριτογενούς περιόδου του καινοζωϊκού αιώνα, δηλαδή πριν 10 εκατομμύρια χρόνια, τότε που ολόκληρος ο Σαρωνικός ήταν ξηρά, λόγω των γεωλογικών αναστατώσεων, η Πειραϊκή χερσόνησος, χωρίστηκε από την Αττική με θαλάσσια ζώνη.

10 εκατ. χρόνια πριν, από τη Μεγαλόπολη ως το Πικέρμι, κι από την Πτολεμαϊδα ως την Κρήτη, σουλατσάρουν ελέφαντες, λιοντάρια, ρινόκεροι, πίθηκοι, ύαινες κλπ. Τα ζώα αυτά κυκλοφορούν και στον Πειραιά, αλλά και στον Σαρωνικό που είναι ακόμη ξηρά. Η στάθμη της θάλασσας είναι 300 μέτρα πιο χαμηλά. Η Μεσόγειος είναι πολλές λίμνες. Το κλίμα είναι σχεδόν τροπικό. Παράλληλα οι ανακατατάξεις συνεχίζονται. Η περιοχή του Σαρωνικού βυθίζεται (πότε;). Δημιουργούνται η Αίγινα, η Σαλαμίνα, η Καλαυρία, τα Μέθανα, η Ύδρα και οι Σπέτσες.

Ώσπου φθάνουμε στο 10.000 π.Χ. που σπάει το φράγμα του Γιβραλτάρ και δημιουργεί τη Μεσόγειο θάλασσα. Μεγάλες, πάλι, οι γεωλογικές ανακατατάξεις.

Αν κρίνουμε από τα παλαιοντολογικά ευρήματα στην Αττική, σπήλαιο του Πανός, στη Ριζούπολη και αλλού, η περιοχή της Αττικής κατοικείτο τουλάχιστον 10.000 χρόνια π.Χ.

Στα 11.000 χρόνια π.Χ. εντοπίζεται η σπηλιά του Σχιστού όπου βρέθηκαν παλαιολιθικά ευρήματα.

Φαίνεται ότι ο Πειραιάς κατοικήθηκε και κατά την παλαιολιθική εποχή. Έχουν βρεθεί ξύστρο και λίθινη αιχμή Ωρινάκειου τύπου που βρίσκονται στο Μουσείο του Μάντσεστερ. Βρέθηκαν ακόμη συνοικισμοί στην Παλαιά Κοκκινιά και επί του λόφου Αγίου Γεωργίου Κερατσινίου που ανήκουν στην Πρωτοελλαδική κυκλαδική εποχή.

Ως πρώτοι κάτοικοι του Πειραιά, πριν αυτός γίνει νησί, όταν δηλαδή ήταν ενωμένος με τα νησιά του Σαρωνικού, αναφέρονται, εκτός από τους Πελασγούς και άλλοι γνωστοί προϊστορικοί κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου, Κάρες, Λέλεγες, Κρήτες, Θράκες.

Αλλά οι συνεχείς κατακλυσμοί – καταποντισμοί εξαφάνισαν κάθε ίχνος πολιτισμού, όπως γράφει ο Πλάτων στους διάλογους «Τίμαιος» και «Κρι­τίας». Ο Πλάτων, το 390 π.Χ, κάνει αναφορά στην χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδος. Οι Ατλαντες είχαν ανώτερο πολιτισμό και επεκτάθηκαν με κατακτητικούς πολέμους ανατολικά, απειλώντας και την Ελλάδα.

Τους αντιμετώπισαν και τους νίκησαν οι Αθηναίοι. Γι' αυτό και ο Πλάτων αισθάνεται υποχρεωμένος να κάνει συγκεκρι­μένες αναφορές στην Ιστορία των Αθη­νών 9.000 χρόνια πριν την εποχή του, δηλαδή 11. 000 χρόνια πριν τη δική μας εποχή.

Γενάρχες των Αθηναίων, αναφέρει, ήταν ο Ηφαιστος και η Αθηνά, που «έφτιαξαν καλούς κατοίκους». Τα ονόματα των Αθηναίων του 9.000 π.Χ. έχουν διατηρηθεί, γράφει ο Πλάτων, σημειώνει όμως ότι «έχουν χαθεί τα έργα τους από τις αλλεπάλληλες καταστροφές. Και τονίζει:

«Οσοι επιζούσαν μετά από κάθε καταστροφή ήταν αγράμματοι βουνίσιοι, που είχαν ακούσει μόνο τα ονόματα των πα­λαιών ηγετών αλλά γνώριζαν ελάχιστα για τα έργα τους. Ετσι, προτιμούσαν να δίνουν αυτά τα ονόματα στα παιδιά τους, αγνοούσαν όμως τις αρετές και τους νό­μους των προγενεστέρων, εκτός από κά­ποιες ασαφείς πληροφορίες που είχε τύ­χει ν' ακούσουν για τον καθένα».

«Εκείνη την εποχή», συνεχίζει ο Πλά­των, «οι πολεμικές ασχολίες ήταν κοινές και για τις γυναίκες και για τους άν­δρες». Υπήρχε και μια ιδιαίτερη τάξη των πολεμιστών. « Η τάξη αυτή χωρίστηκε από την αρχή και κατοικούσε σε ιδιαίτερη περιοχή, έχοντας ό,τι χρειαζόταν για την τροφή και την εκπαίδευση της, χωρίς κα­νένας τους να έχει τίποτα δικό του, αλλά όλα τα πράγματα θεωρούνταν κοινά για όλους».

Για τη γεωγραφία της Αττικής στην εποχή των 11. 000 χρόνων από σήμερα, ο Πλάτων γράφει ότι «ο τόπος ξεπερνούσε κάθε άλλον σε γονιμότητα και αφθονία καρπών και «βοσκοτόπια για όλα τα είδη ζώων». Τότε η Αττική είχε πλούσια δάση («όχι τους σημερινούς ξερότοπους», σχολιάζει ο Πλάτων και για τη δική του εποχή αναφέρει τεράστια καρποφόρα δέντρα, πο­τάμια και πολλές πηγές.

Τι συνέβη και χάθηκε η ειδυλλιακή Αττική του 10.000 π.Χ.; Ο Πλάτων είναι συγκεκριμένος. Υποστηρίζει ότι η Αττική δέχτηκε μεγάλους καταποντισμούς – κατακλυσμούς 9.000 χρόνια πριν από την εποχή του, με αποτέλεσμα το έδαφος να ξεπλυθεί και το χώμα «να γλιστράει σε μεγάλες ποσότητες και να εξαφανίζεται στα βάθη της θάλασσας».

Ακολούθησαν καταστρεπτικοί σεισμοί και μεγάλες γεωλογικές μεταβολές.

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι αυτή η εικόνα της πλούσιας σε βλάστηση αλλά και σε καταστροφές Αττικής που μας δίνει ο Πλάτων, επιβεβαιώνεται και από τις έρευνες στο Πικέρμι με τα σπουδαία παλαιοντολογικά ευρήματα.

Έτσι λοιπόν, πολλά χρόνια πριν από το Θεμιστοκλή, ο Πειραιάς ήταν νησί που τον ονόμαζαν "Περαία", δηλαδή πέρασμα. Όμως σιγά-σιγά με τις προσχώσεις των ποταμών Κηφισού και Ιλισού ενώθηκε με την Αττική.

Για τη συνέχεια εδώ:

https://ellinondiktyo.blogspot.com/2024/10/blog-post_76.html