Επισκεπτόμενοι την
Εθνική Πινακοθήκη, ανάμεσα στα έργα Ελλήνων ζωγράφων του 19ου αιώνα στο ισόγειο
με τα πορτρέτα, τις προσωπογραφίες, τις τοπιογραφίες και τις σκηνές από την
καθημερινότητα των ανθρώπων της εποχής ( εξαίσια δείγματα του ακαδημαϊκού
ρεαλισμού με τους Νικηφόρο Λύτρα, Νικόλαο Γύζη και Γεώργιο Ιακωβίδη να έχουν
την τιμητική τους ως κύριοι εκπρόσωποι της "Σχολής του Μονάχου")
συναντήσαμε στο τέλος του έναν πίνακα που ξεχώριζε.
"Ο Χριστός"
(1900) είναι ένα από τα πρώιμα έργα του Κωνσταντίνου Παρθένη (1878–1967), το
οποίο διακρίνεται για την επιλογή του θέματος, την εκφραστικότητα του προσώπου,
τα χρώματα και τις διαστάσεις του (200 επί 200 εκατοστά).
Αξίζει να μεταφέρουμε αυτούσια σε αυτό το
σημείο την περιγραφή του έργου από την επίσημη ιστοσελίδα της Εθνικής
Πινακοθήκης: "Ένα έργο μνημειακών διαστάσεων του Κωνσταντίνου Παρθένη, μια
κυκλική σύνθεση, που απεικονίζει το κεφάλι του Χριστού σε υπερφυσική κλίμακα,
μαγνητίζει το βλέμμα του επισκέπτη στην Εθνική Πινακοθήκη. Ο Χριστός, ένας
ώριμος γενειοφόρος άνδρας, με το ακάνθινο στεφάνι στα μαλλιά, στρέφει ένα
δακρυσμένο βλέμμα γεμάτο οδύνη προς τον ουρανό. Ένας κρουνός από χρυσοκίτρινο
φως, που αντικαθιστά το φωτοστέφανο, λούζει το θείο πρόσωπο χαρίζοντάς του μια
υπερκόσμια λάμψη και τονίζοντας την πλαστικότητά του."
Για
τη συνέχεια εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου