Βασιλάκης
Αντώνιος - H Φραγγέλωση του Xριστού
|
Ο Αντώνιος Βασιλάκης (Antonio Vassilacchi ή Il Aliense)
(1556-1629), ήταν ένας σπουδαίος Έλληνας αναγεννησιακός ζωγράφος που εργάστηκε
κυρίως στην Βενετία και στο Βένετο. Ο Bασιλάκης γεννήθηκε στην Μήλο και έφυγε
για τη Βενετία σε μικρή ηλικία. Το 1572 μαθήτευσε στον Πάολο Βερονέζε (Paolo
Veronese) και ζωγράφισε πολλές τοιχογραφίες στο επισκοπικό παλάτι του Τρεβίζο,
στην εκκλησία Sant'Agata στην Πάδοβα, στην (Montecchia di Crosara) και σε άλλες
εκκλησίες της Βενετίας.
Η μεγάλη
ευκαιρία ήρθε για τον Βασιλάκη μετά την πυρκαγιά που κατέστρεψε το παλάτι των
Δόγηδων στη Βενετία το Δεκέμβριο του 1577. ο Aliense (όπως ήταν γνωστός) ήταν
ένας από τους ζωγράφους που ανέλαβαν την ανακαίνιση του Παλατιού. Ο Βασιλάκης
αποτέλεσε μέλος της αδελφότητας του Αγίου Νικολάου του Ελληνικού Έθνους, μιας
από τις πιο ζωντανές κοινότητες ξένων τον καιρό εκείνο στην Βενετία 1600. Ήταν
ακόμα μέλος της αδελφότητας των Ενετών ζωγράφων από το 1584 και είχε αποκτήσει
το ψευδώνυμο 'Aliense'. Το ψευδώνυμο προέρχεται από τη Λατινική λέξη alienus,
που σημαίνει ξένος και είχε δοθεί στον Βασιλάκη εξαιτίας της Ελληνικής του
καταγωγής.
Ο
Βασιλάκης παντρεύτηκε 3 φορές. Το όνομα της πρώτης του συζύγου που γέννησε το
γιο του Στέφανο δεν είναι γνωστό. Ο Στέφανος ακολούθησε τα καλλιτεχνικά βήματα
του πατέρα του, έγινε επίσης ζωγράφος και τον βοήθησε στην πραγματοποίηση
κάποιων έργων όπως στην Ενθρόνιση του Baldwin της Φλαμανδίας. Δυστυχώς πέθανε
νέος πριν ολοκληρώσει την καριέρα του. Ο Βασιλάκης είχε επίσης 2 κόρες. Η
δεύτερη του γυναίκα Τζιακομίνα πέθανε το Νοέμβριο του 1609. Ο τελευταίος του
γάμος ήταν και ο πιο άτυχος. Ο βιογράφος του Βασιλάκη, Κάρλο Ριντόρφι (Carlo
Ridolfi) περιγράφει έναν πίνακα που δείχνει τον ζωγράφο να κουβαλάει στην πλάτη
του την γυναίκα του, τη νοσοκόμα της, τον θείο της και τον γιο της από τον
προηγούμενο της γάμο. Ο Βασιλάκης συνήθιζε να δείχνει τον πίνακα και να λέει
στους φίλους του: «Αυτό είναι το βάρος που θα κουβαλάω μέχρι να πεθάνω».
Η δουλειά
του Βασιλάκη στο παλάτι των δόγηδων ξεπερνά, αριθμητικά τουλάχιστον, αυτήν των
άλλων καλλιτεχνών, αφού ζωγράφισε όλες τις μεγάλες αίθουσες του παλατιού όπως
την αίθουσα του Μεγάλου Συμβουλίου (Sala del Maggior Consiglio), την αίθουσα
ψηφοφοριών (Sala dello Scrutinio), την αίθουσα της Γερουσίας (Sala del Senato),
την αίθουσα του Συμβουλίου των 10 (Sala del Consiglio dei Dieci), και την
αίθουσα της πυξιδας (Sala della Bussola).
Το 1586
του ζητήθηκε να ζωγραφίσει έναν από τους μεγαλύτερους πίνακες, την Ανάσταση στο
παρεκκλήσι του San Marziale. Σχεδίασε και έδωσε τον πίνακα σε chiaroscuro στον
Ντομένικο Κρέστι (Domenico Cresti), τον ζωγράφο της Σταύρωσης στην ίδια
εκκλησία. Οι δύο πίνακες ανακαινίστηκαν το 1958 και βρίσκονται ακόμα απέναντι
από τον άλλο, ψηλά στο μαρμάρινο εικονοστάσιο της εκκλησίας. Το 1591 ο
Βασιλάκης έλαβε παραγγελίες από την Αδελφότητα των Εμπόρων (Scuola dei
Mercanti) και λίγο καιρό μετά εργάστηκε στην εκκλησία του San Giovanni
Elemosinario λίγα μέτρα μακριά από το εμπορικό κέντρο της Βενετίας στο Ριάλτο.
Ζωγράφισε για την εκκλησία του Angelo San Raffaele το 1588. Επίσης πίσω από την
πρόσοψη της εκκλησίας του San Zaccaria εκτίθενται τουλάχιστον 4 έργα του
Αλιένζε. Το 1559 οι μοναχοί του μοναστηριού San Giorgio Maggiore αποφάσισαν να ανακαινίσουν
την εκκλησία τους. Ανέθεσαν στον Παλλάδιο να πραγματοποιήσει την ανακαίνιση
αλλά 21 χρόνια μετά από τον θάνατο του καλλιτέχνη το έργο ήταν ακόμα ημιτελές.
Οι μοναχοί κάλεσαν μετά τον Βασιλάκη να επιλέξει το καλύτερο κατά τη γνώμη του
σχέδιο του Παλλάδιου για το κεντρικό εικονοστάσιο της εκκλησίας. Στη συνέχεια
του ζητήθηκε να ζωγραφίσει ένα δικό του σχέδιο για την εκκλησία. Τα σχέδιά του
έγιναν αμέσως αποδεκτά από τη μονή και έτσι δημιουργήθηκε το μεγάλο μπρούτζινο
σύμπλεγμα των ευαγγελιστών που στηρίζουν τον κόσμο και τον Κύριο.
Η κατάκτηση
της Τύρου 1590 στο παλάτι των Δόγηδων από τον Αντώνιο Βασιλάκη
|
Το 1594, ο
Aliense, συστημένος από τους μοναχούς του San Giorgio Maggiore, ανέλαβε τη
εκτέλεση μιας σειράς πινάκων που αποτελούν τον Κύκλο του Χριστού για την
εκκλησία του Αγίου Πέτρου στην Περούτζια. Οι πίνακες είναι σήμερα εκτεθειμένοι
στην ίδια εκκλησία. Το 1602 ο Βασιλάκης ξεκίνησε την αγιογράφηση του καθεδρικού
ναού στο Σαλό ενώ η δουλειά του (κυρίως διακοσμητική) στη βίλλα του γερουσιαστή
Giovanni Barbarigo στην Noventa Vicentina κοντά στην Μοντανιάνα είναι
εντυπωσιακή. Ο Aliense πέθανε το Μεγάλο Σάββατο του 1629, σε ηλικία 73 χρονών.
Κηδεύτηκε με τιμές στην εκκλησία του (San Vitale) την επομένη. Η εκκλησία του
San Vitale βρισκόταν στην ίδια πλατεία με το σπίτι του και φιλοξενούσε τους
πίνακές του Ανάσταση και Ανάληψις του Σωτήρος. Σύμφωνα με τα αρχεία του
Βατικανού πέθανε από 12ήμερη ασθένεια με πυρετό.
Σύμφωνα με
την πρόσφατη έρευνα ήρθε στο φως ένα νέο αρχείο για την ζωή του. Ἐκδίδεται ἄγνωστο
νοταριακὸ ἔγγραφο, τοῦ 1610, ἀπὸ τὸ Κρατικὸ Ἀρχεῖο τῆς
Βενετίας, ποὺ ἀναφέρεται
σὲ ἔργο τοῦ ζωγράφου Ἀντωνίου
Βασιλάκη. Μὲ βάση τὶς
πληροφορίες τοῦ ἐγγράφου, ὁ ζωγράφος
καὶ ὁ γιός του Στέφανος,
ζωγράφος κι αὐτός, συμφώνησαν μὲ τοὺς μοναχοὺς τῆς μονῆς τῆς Santa
Maria dei Carmini στὴ Βενετία νὰ
ζωγραφίσουν μία pala. Τὸ
ἔργο
σήμερα δὲν σώζεται.
Βασιλάκης Αντώνιος-Πορτραίτο
συλλέκτη
|
Βασιλάκης Αντώνιος-Trionfo Dell’ordine Dei
Benedettini
|
Βασιλάκης
Αντώνιος-O Aπόστολος Iάκωβος
|
Βασιλάκης
Αντώνιος-H Aνάσταση του Xριστού
|
Βασιλάκης Αντώνιος- Ο Ευαγγελισμός |
Βασιλάκης Αντώνιος- Ο Βαλδουίνος της Φλαμανδίας ενθρονίζεται Αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως, 1204-1205 (Λεπτ.) |
Αντώνιος Βασιλάκης-La disciplina militare
marittima
|
Αντώνιος Βασιλάκης-La disciplina militare terrestre
|
Παραπομπές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου