Κάποιες αλήθειες για την Art Αthina 2017

Ήρα Παπαποστόλου

Ιστορικός και κριτικός τέχνης

Η πρώτη εντύπωση είναι ότι, σε σύγκριση με τους ξένους καλλιτέχνες, οι Έλληνες μοιάζει να έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον εαυτό τους. Όχι όλοι βέβαια. Στο σύνολο, αυτό που εισπράττει ο θεατής είναι ουδετερότητα και μία γενική έλλειψη καλλιτεχνικής προσωπικότητας (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Πολύ «διακόσμηση» και ελάχιστη πραγματική «τέχνη». Περνάς από το ένα περίπτερο στο άλλο και δεν σου κάνει αίσθηση κάτι για να το περιεργαστείς και να του δώσεις περισσότερη προσοχή.

Το στήσιμο σε πολλές περιπτώσεις είναι χωρίς αισθητική αντίληψη. Κι αυτό γιατί μοιάζει να προτιμούν οι γκαλερί να «καίνε» τα καλά τους χαρτιά: πολλά καλά έργα είναι στριμωγμένα στις γωνίες για να μην φαίνονται.

ΒΙΚΥ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΒΙΚΥ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ (ΛΕΠΤΟΜEΡΕΙΑ)

Όσο για τα αφιερώματα σε Μυταρά και Κουνέλλη δείχνουν πολύ φτωχά συγκριτικά με το μέγεθος των εικαστικών που τιμούνται και βγάζουν μια ψυχρότητα, σε ύφος μουσείου σύγχρονης τέχνης.

Νόμιζα ότι η ομοιομορφία δεν χαρακτηρίζει τους καλλιτέχνες και πως οι καλλιτέχνες δεν είναι τα καλά παιδιά που πρέπει να αρέσουν σε όλους για να πουλάνε. Αλήθεια, οι καλλιτέχνες, τελικά, δουλεύουν για την εμπορικότητα του πράγματος ή για να εκφράσουν την αλήθεια τους; Με την απορία θα μείνω, μάλλον.

Και αυτός είναι ο λόγος που γράφω αυτό το σημείωμα. Από που πηγάζει τελικά η ιδιαιτερότητα του καλλιτέχνη; Δεν προκύπτει από τη σχέση που έχει με τον εαυτό του και με τους άλλους; Δεν είναι αυτός που αντιστέκεται στην ομαδοποίηση οποιασδήποτε μορφής; Δεν είναι αυτός που προβάλλει τη δική του πρόταση για να μην είναι άλλο ένα πρόβατο στη στάνη; Το φυσικό ταλέντο δεν πρέπει να αντισταθεί στην ομογενοποίηση και στον ευνουχισμό; Δεν πρέπει να υποστηρίξει την έμφυτη ανάγκη του για δημιουργία;

Που είναι το θάρρος του δημιουργού σήμερα να είναι ο εαυτός του; Η κρίση τον έχει κάνει άλλον έναν δημόσιο υπάλληλο που υπηρετεί τη γκαλερί η οποία τον προβάλλει; Έχει τη δική του υπογραφή ή ζωγραφίζει ό,τι πουλάει; Φαίνεται μέσα στο δικό του έργο;

Σίγουρα, η Art Athina -όσες όψεις κι αν αλλάζει- παραμένει μια ενδιαφέρουσα εμπειρία με ωραίες κουβέντες μεταξύ φίλων. Και, μάλιστα, η πρώτη μέρα είναι πάντα η πιο ωραία. Όμως, ας πούμε την αλήθεια στον εαυτό μας όσοι περάσαμε από κει. Μπροστά σε ποιο έργο σταθήκαμε και γιατί; Η απάντηση στο γιατί ίσως μας κάνει να καταλάβουμε και ποιος είναι ο πραγματικός καλλιτέχνης. Και, ίσως, τότε, πάψουν η μετριότητα και η κακοτεχνία να δεσπόζουν.

http://www.art22.gr/%CE%AE%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B9/