Ευανθία
Τζιμούρτα
Από τις αρχέγονες ζωγραφιές, στα μήλα του Πολ Σεζάν και τις σούπες του Άντι Γουόρχολ
Peter Wtewael 1596. – Μοντέλο λαϊκής εικόνας για την εποχή. Η όμορφη μαγείρισσα φλερτάρει το νεαρό και τα άφθονα κρέατα παραπέμπουν στις απολαύσεις της σάρκας. Συνηθισμένη αλληγορία στην ολλανδική ζωγραφική.
Ο εκκεντρικός για την εποχή μας, φαντασθείτε στην εποχή του Giuseppe Arcimboldo δημιουργούσε ανθρώπινες μορφές με φρούτα, λαχανικά, ψάρια, λουλούδια κοκ. Εικόνες που εμπεριέχουν το στοιχείο του μεταφυσικού και της μαγείας.
Καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν την τροφή για να περιγράψουν και να καυτηριάσουν κοινωνικές συμπεριφορές, προβάλλοντας ουσιαστικά ερωτήματα σχετικά με την εξουσία, τον πλούτο, τη ζωή, τη γονιμότητα, το θάνατο, τη μεταθανάτια ζωή και ό,τι άλλο μπορούσε να απασχολεί τους ανθρώπους της εποχής τους. Χαρακτηριστική γύρω απ’ αυτή τη θεματογραφία είναι η ζωγραφική που συναντάμε στα χρόνια άνθησης της ολλανδικής και φλαμανδικής τέχνης.
Οι νεκρές φύσεις πήραν
εξέχουσα θέση στην ιστορία της τέχνης. Πλούσια τραπέζια με λαμπερά σκεύη,
δυσεύρετα για τον πολύ κόσμο σφάγια, φρούτα και λαχανικά με την εντυπωσιακή υφή
της δροσιάς, δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση ότι ο θεατής συμμετέχει σ’ ένα
τέτοιο τραπέζι. Στις αρχές του 16ου αιώνα οι ζωγραφικές αυτές επιβεβαίωναν τον
πλούτο και τη σχέση των ιδιοκτητών με τους ανθρώπους της τέχνης. Τα τρόφιμα που
απεικονίζονταν είχαν προφανώς συμβολική σημασία και συνήθως σχετίζονταν με
βιβλικά κείμενα και μηνύματα που εξέπεμπαν.
Για
τη συνέχεια εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου