Aρθρο του Henri
Temple* στο Réveil Français
Ο καθηγητής Τζον Τόλαν είναι κατηγορηματικός: «Ο Διαφωτισμός έβλεπε τον Προφήτη ως ήρωα του ορθολογισμού» (http://www.anixneuseis.gr/ευρωπαίος-ο-μωάμεθ-γιατί-όχι/) Απόρροια αυτού είναι η «επιστημονική» δοξασία ότι η Δυτική Ευρώπη γνώρισε τους αρχαίους Έλληνες σοφούς μέσω του «Φωτισμένου Ισλάμ». Δηλ. ότι τα ελληνικά συγγράμματα μεταφράστηκαν πρώτα στα συριακά, από αυτά στα αραβικά και από κει στα λατινικά…
Κλείνοντας
τα μάτια στην εγκυρότητα μιας τέτοιας μεταφραστικής διαδρομής αρνούνται πεισματικά
τη συντομότερη διαδρομή: από τα ελληνικά στα λατινικά. Αλλά για τους Διαφωτιστές,
a priori αποκλειόταν
μοναχοί και ιερωμένοι, ως «σκοταδιστές χριστιανοί», να ασχολούνταν με συγγράμματα…
ειδωλολατρών. (Πρόσφατα δεν είδαμε σε – καλοπληρωμένο – βίντεο ορθόδοξους μοναχούς
να καταστρέφουν την Ακρόπολη;) Αυτό το σκοτεινό αντιχριστιανικό δόγμα, που περιβαλλόταν
με «επιστημονικό» μανδύα, ανέτρεψε με ιστορικά αδιαμφησβήτητα στοιχεία ο καθηγητής
Γκουγκεχάιμ.
Αλλά η δόξα
του Βυζαντίου δεν βρίσκεται μόνο στο ότι διέσωσε τα αρχαιοελληνικά συγγράμματα·
πρωτίστως βρίσκεται στο ότι διέσωσε την Ορθοδοξία που δίνει νόημα στη ζωή των ανθρώπων
και σώζει Εθνη… Και κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Διαφωτισμός είναι μέσο της
δυτικής κυριαρχίας και αν θέλουμε να ανορθώσουμε την πατρίδα πρέπει να τιμούμε του
βυζαντινούς Πατέρες μας όσο και τους παππούδες μας τους αρχαίους…Ε.Δ.Ν.]
Όταν Συλβαίν
Γκουγκενάιμ δημοσίευσε το βιβλίο Ο Αριστοτέλης στο Mont Saint Michel, Οι ελληνικές ρίζες της χριστιανικής Ευρώπης
(Seuil,
2008), έπεσε θύμα ενός απίστευτου και βδελυρού σπασμού του δράκοντα που ονομάζεται
μοναδική Σκέψη, καθώς συγκλονίστηκαν τα βαθύτερα δόγματά της: πώς τόλμησε να αμφισβητήσει
την ιδέα ότι η πρόσβαση μας στον Αριστοτέλη έγινε δι’ άλλης οδού και όχι από τους
Άραβες, ειδικά εκείνους που κατείχαν τη νότια Ισπανία, την πρώτη θέση των οποίων
κατείχε ο Aβερόης;
Όπως και
η μυθική Ύδρα, ο δράκος αυτός έβγαλε (τουλάχιστον) 200 μαινόμενα κεφάλια· κατέλαβε
ολόκληρες σελίδες του στις δικές μας γερμανοπατιναρισμένες Πράβντα. Υπάρχουν ακόμα
και σήμερα τα ονόματα των 200 “συναδέλφων” του κ. Γκουγκενάιμ που τον λύντσαραν:
μια ολόκληρη ανάκριση από το ίδρυμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (;) στην οποία
ανήκει ο συγγραφέας (http://www.liberation.fr/tribune/2008/04/30/oui-l-occident-chretien-est-redevable-au-monde-islamique_70708). http://passouline.blog.lemonde.fr/2008/04/27/laffaire-aristote-chronique-dun-scandale-annonce).
Το Μον Σαίν Μισέλ (ύψ. 80 μέτρα) είναι νησάκι
ανοιχτά της Νορμανδίας. Στην κορυφή του υπάρχει το ομώνυμο μοναστήρι, με άγαλμα
του Αρχαγγέλου [Σαιν] Μιχαήλ. Εδώ λειτουργούσε σκριπτόριο, υπό τον μοναχό Ιάκωβο
τον Βενετό, στο οποίο μετέφραζαν χειρόγραφα του Αριστοτέλη στα λατινικά. Αυτής της
μεταφραστικής ομάδας διασώζονται σήμερα στην Ευρώπη μια εκατοντάδα χειρογράφων από
τα Φυσικά, 289 από τα Αναλυτικά Υστερα και τα Μεταφυσικά που χρησιμοποίησε ο Θωμάς
ο Ακινάτης.
Αυτή η σοβιετικού
τύπου ανάκριση έγινε γιατί «αναθεωρεί (σικ) την ιδέα της συμμετοχής του ισλαμικού
κόσμου στην ανάπτυξη της γνώσης στην Ευρώπη κατά τη μεσαιωνική εποχή … Η μεθοδολογική
βάση και οι θέσεις αυτού του βιβλίου είναι αμφισβητήσιμες και συζητούνται επί του
παρόντος από την κοινότητα ειδικών αυτής της περιόδου (sic), ιστορικούς και φιλόσοφους … η υπόθεση
μοιάζει να υπερβαίνει την απλή έκφραση επιστημονικών θέσεων (sic).
Το βιβλίο του Συλβαίν Γκουγκεχάιμ περιέχει μια
σειρά αξιολογικών κρίσεων και ιδεολογικών θέσεων για το Ισλάμ· υπηρετεί σήμερα ως
επιχείρημα (sic)
ξενοφοβικές και ισλαμοφοβικές ομάδες που μιλούν ανοιχτά στο διαδίκτυο … Η Eκόλ Nορμάλ Σουπεριέρ της Λυών, κοσμικός θεσμός,
δημοκρατικός και ανθρωπιστικός (sic), στην οποία ανήκει ο Συλβαίν Γκουγκεχάιμ,
και από την οποία κατά μεγάλο μέρος αντλεί τη
νομιμότητά του (sic),
δεν μπορεί, με τη σιωπή του, να υποστηρίξει τέτοιες δηλώσεις.
Εμείς, καθηγητές,
ερευνητές, φοιτητές και απόφοιτοι της Μεταπτυχιακής Σχολής Τεχνών και Ανθρωπιστικών
Επιστημών, επιβεβαιώνουμε επίσημα ότι οι ιδεολογικές θέσεις (sic) του Συλβαίν Γκουγκεχάιμ δεν δεσμεύουν
καθόλου τα μέλη της Σχολής του … θέλουμε να επιβεβαιώσουμε με δύναμη την προσήλωσή
μας στην απαραίτητη διάκριση μεταξύ επιστημονικής έρευνας και ιδεολογικών παθών
(sic!).
Ζητούμε μια εμπεριστατωμένη έρευνα ηλεκτρονικών
υπολογιστών σχετικά με τα προαναφερθέντα σημεία. Ζητούμε να ληφθούν όλα τα απαραίτητα
μέτρα για τη διατήρηση της εκπαιδευτικής ηρεμίας και της επιστημονικής φήμης του
ENΣ
(sic)...
Αυτή και αν είναι, δεκαετίες τώρα μειωμένη!
Και να που
ο μεγάλος και ελεύθερος ιστορικός μας μόλις δημοσίευσε τη Δόξα των Ελλήνων (Cerf, 2017), που δεν έχει αποσπάσει καμία κριτική
από τον δράκο· τα 200 άδεια κεφάλια παρέμειναν σιωπηλά και είχαν το λόγο τους: ποιος
όντως θα αναλάμβανε τον κίνδυνο γελοιοποιηθεί αμφισβητώντας ότι οι μεγάλοι κλασικοί
Έλληνες συγγραφείς μας μεταδόθηκαν από τους … άμεσους κληρονόμους τους, τους Βυζαντινούς
Έλληνες; Αυτό δεν εξαφανίζει καθόλου τον Αβερόη, του οποίου ο Θωμάς Aκινάτος σχολιάζει τις απόψεις· αλλά επανατοποθετεί
στη σωστή του θέση αυτόν που, μη ξέροντας ελληνικά, είχε πρόσβαση στον Αριστοτέλη
μόνο από αραβικές μεταφράσεις από τη Βαγδάτη και εργαζόταν κάτω από πολιτική πίεση.
Ο Aβερόης
άλλωστε θα εξοριστεί από τον Aμπού Γιουσούφ Γιακούμπ (Aλ Mανσούρ), και τα βιβλία του θα καούν: οι
επικριτές του Γκουγκεχάιμ είναι πολύ πιο κοντά, όντως, στον Aλ Mανσούρ παρά στον Aβερόη, για τον οποίο δεν κατάλαβαν ότι
ήταν μόνο ένα φευγαλέο φως στην Ανδαλουσίας, που γρήγορα έσβησε και παρέμεινε χωρίς
διαδόχους (εκτός από το Σουφισμό, και αυτόν διωκόμενο).
Οι επικριτές
του κ. Γκουγκεχάιμ θα ήθελαν αναντιρρήτως μια αστυνομία της σκέψης: ζητούν έρευνα
και μάλιστα ότι «να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διατηρηθεί η εκπαιδευτική
ηρεμία και η επιστημονική φήμη του ENS ». Eπίσημη επιστήμη, στα πρότυπα του Λυσένκο,
«τυπωθήτω»;
O
Συλβαίν Γκουγκεχάιμ (γεν. 1960) είναι μεσαιωνολόγος και διδάσκει
στην Εκόλ Νορμάλ Σουπεριέρ της Λυών. Στα ενδιαφέροντά του επίσης είναι η ιστορία του ελληνικού πολιτισμού και γνώσης και η μεταφορά
τους στην λατινική Ευρώπη. Ειδικότερα, ο ρόλος που έπαιξε η Βυζαντινή αυτοκρατορία.
Αρκούμαστε
σε ελάχιστα για την ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία όμως διατήρησε τη φλόγα
του δυτικού πολιτισμού, που τότε τρεμόσβηνε στα δυτικά, μέχρι που οι Τούρκοι πήραν
την Κωνσταντινούπολη και μετέτρεψαν την Αγία Σοφία σε τζαμί (1453 ). Ο 100χρονος
πόλεμος τελείωνε εδώ και ο Πάπας, απασχολημένος με την υπεράσπιση του πλούτου του,
δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει αυτήν την τραγική υποχώρηση του Χριστιανισμού
από τις πολεμικές επιθέσεις του Ισλάμ. Αυτά είναι κοινός τόπος.
Το νέο έργο
του Γκουγκεχάιμ μας εξηγεί (700 παραπομπές, 400 έργα βιβλιογραφία, συχνά με αποσπάσματα)
τι έκανε το, ξεχασμένο έκτοτε, Βυζάντιο για εμάς: από το σημαντικό του κεφάλαιο
οφείλουμε, για πάντα, να συγκρατήσουμε, να διαδώσουμε και να μεταβιβάσουμε ότι η
δόξα των Βυζαντινών Ελλήνων είναι ότι μας έχουν μεταδώσει την ουσία όλων όσων αποτελούν
το θεμέλιο του τεράστιου δυτικού μας πολιτισμού.
Για τη συνέχεια εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου