Ο χριστιανισμός της Ανατολής απεικόνισε από την αρχή τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους. Η βυζαντινή εικόνα ήταν ένα ελληνιστικό στοιχείο της χριστιανικής τέχνης. Ήταν ο απόγονος του ελληνικού αγάλματος. Βασική οπτική διαφορά ήταν ο περιορισμός της τρίτης διάστασης.
Η αφορμή της εικονομαχίας που ταλάνισε το κράτος για περισσότερο από έναν αιώνα, έδωσε την ευκαιρία στους εικονολάτρες να διευκρινίσουν την διαφορά μεταξύ ειδώλου και εικόνας: η τιμή της εικόνας προς το πρωτότυπο διαβαίνει. Δηλαδή, η εικόνα δεν ταυτίζεται με το εικονιζόμενο πρόσωπο. Ταυτόχρονα, η εικονολατρεία στην περίοδο της εικονομαχίας έγινε αφορμή για την διεύρυνση της μικρογραφίας.
Στη συνέχεια της παρουσίασης της χριστιανικής μικρογραφίας παρουσιάζονται: Η Μονή Στουδίου (μοναστήρι της Κωνσταντινούπολης αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη Βαπτιστή), η Σχολή του Φαγιούμ της Αιγύπτου, ο κώδικας Σκυλίτζη, η ζωή του Μ. Αλεξάνδρου και τα σκριπτόρια της Κάτω Ιταλίας, Βιθυνίας, Μονής Σινά, Καλαμπάκας. Η μικρογραφική τέχνη επηρέασε την ζωγραφική της Ιταλικής Αναγέννησης και του Μπαρόκ, αλλά και την Αρμενική, την Ρωσική, την Σελτζουκική και την Οθωμανική ζωγραφική και μικρογραφία.
Το ντοκιμαντέρ που ακολουθεί είναι του Δήμου Θέου και του Σταμάτη Τσαρουχά. Προβλήθηκε το 1991 στην ΕΡΤ. Είναι από μια σειρά 11 επεισοδίων με τίτλο «Ελληνισμός και Δύση». Σχολιάζει ο ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης.
Εικόνα: Ο Μ. Αλέξανδρος ως αυτοκράτορας των Ρωμαίων. Από τον κώδικα του μυθιστορήματος του Αλεξάνδρου του 14ου αιώνα (Αρχείο του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου